2023 is voorbij. Het was een jaar waarin goed nieuws en slecht nieuws elkaar afwisselden. Verrassend is dat niet, dat is eigenlijk elk jaar zo. Voor deze column blik ik terug op het voorbije jaar en maakte deze persoonlijke en derhalve betwistbare keuze uit het nieuws:
Slecht nieuws in 2023: Verkiezingen. Klimaattop in Dubai. 7 oktober in Israël. Ter Apel. Patstelling in Oekraïne. Graaiflatie. Ajax. Doorgeslagen woke. De kus van Rubiales. Natste en warmste jaar ooit. Polarisatie. Energieprijzen. Knip Weesperstraat. Juice kanalen. Gaza.
Goed nieuws in 2023: Charles eindelijk koning. Studiefinanciering. 100e geboortedag van Gerard Reve. Feyenoord kampioen. Corona als verkoudheid. Kind kan achternaam van beide ouders krijgen. Hackney Diamonds. Mathieu van der Poel. Mugshot Trump. Femke Bol.
Overleden in 2023: Huub Oosterhuis. Wim de Bie. David Crosby. Mangosuthu Buthelezi. Beatrijs Ritsema. Matthew Perry. Fay Weldon. Jacques Delors. Bobby Charlton. Clairy Polak. Jan Jongbloed. Sinéad O’Connor. Milan Kundera. Paul van Vliet. Henry Kissinger. Bokito.
Geboren in 2023: Talloze kinderen die zich later gaan inzetten voor een betere wereld.
Ik kijk niet alleen terug, ook vooruit naar 2024. Wat de kerk betreft is het slechte nieuws dat de krimp zal doorzetten. Secularisatie heeft alles te maken met een ingrijpend veranderde wereld. Dat is verdrietig, en dat doet pijn. Maar het is niet realistisch om te blijven dromen van herstel van de kerk in haar oude luister. Heel Holland bidt, dat gaat niet meer gebeuren.
Het goede nieuws is dat die constatering ook bevrijdt. Allereerst van het gevoel dat we het nooit goed genoeg doen. En verder ook van het hijgerig jagen op nieuwe aanwas. Als we niet meer terugverlangen naar de kerk die er ooit was, komt er ruimte voor de kerk die er is.
Dat is een kleinere kerk, en die vraagt om praktische oplossingen. Als classis blijven wij daarom komend jaar onverminderd bestuurlijke samenwerking van gemeenten stimuleren. De Roadshow eindigt trouwens op 15 juni met een nieuw Inspiratiefestival in Heiloo.
Nog belangrijker is echter dat we gaan inzien dat kleiner niet per se verkeerd is. De eerste gemeenten waren klein maar krachtig. En het evangelie vertelt ons telkens opnieuw dat het kleine groot is: het penningske van de weduwe, de 5 broden en 2 vissen, en het ene talent.
2024 is begonnen. Voor mij persoonlijk wordt dat een jaar waarin ik op zoek ga naar een theologie van het kleine. Naar een theologie van het mosterdzaadje, zo u wilt. Want het gaat in de kerk niet om groot en veel. Voor wie gelooft, wordt 2024 een jaar waarin het kleine juist groot kan zijn. En sterk. Met die gedachte wens ik de kerk en u allen een mooi 2024 toe.
Mocht daaraan behoefte bestaan, dan kunt u zonder toestemming de column overnemen in kerkblad of op website.