In de jaren ’20 van de vorige eeuw grepen jongeren hun kans, alles moest anders. De rokken en kapsels van vrouwen werden korter, er ontstond een uitgaanscultuur met nieuwe muziek als jazz. En vooral: er werd gedanst. Wilde jaren, die Roaring Twenties. Het was een tijd van heerlijke vrijheid.
Het was natuurlijk allemaal een reactie op de verschrikkingen die voorafgingen. De Eerste Wereldoorlog had 9 miljoen slachtoffers geëist. En daaropvolgend had de Spaanse griep huisgehouden. Schattingen lopen uiteen, maar men denkt aan ergens tussen de 20 en 100 miljoen griepdoden. Hoe dan ook, nog meer dan WO I.
Geen wonder dat men in de jaren ’20 los ging. En precies daarin dringt zich een vergelijking op met nu. Ruim anderhalf jaar hebben we te maken met forse beperkingen in ons leven, net als honderd jaar geleden. En net als toen ontbreken exacte cijfers. Er zijn 4½ miljoen getelde Coronadoden, maar schattingen lopen op tot 15 miljoen. En we zijn er nog niet.
Toch komt een einde in zicht en is dus de vraag: komen er nieuwe Roaring Twenties aan? Wordt 2021 het nieuwe 1921? Eerste tekenen wijzen er wel op. Toen in juni vrijwel alle beperkingen vervielen, vonden jongeren net als een eeuw geleden snel hun weg naar de feestvloer. Dansen met Janssen. Verstandig was het misschien niet, begrijpelijk wel. Een tijd van heerlijke vrijheid.
Toch danste 100 jaar geleden niet iedereen. In Parijs ontstond een groep met Amerikaanse schrijvers als Hemmingway, Ezra Pound, Gertrude Stein en Scott Fitzgerald. Zij beseften: de oude wereld die WO I mogelijk heeft gemaakt deugt niet. Er moet een andere wereld komen.
En daar zitten wij anders in, want wij willen het liefst terug naar het oude normaal. Terwijl het oude normaal nu juist het probleem was. Mede door ons vrijwel onbeperkte vliegen kon een virus een pandemie worden. En blijven. Niettemin liep Schiphol deze zomer alweer aardig vol. We konden niet wachten.
Komen er nieuwe Roaring Twenties? Allereerst hoop ik dat er net als toen verstandige mensen zijn die ons doen inzien dat het anders moet. Een andere wereld is nodig. Maar ik hoop ook op nieuwe muziek en korte rokken. Ofschoon ik zelf bepaald geen danser ben hoop ik zelfs op dans. Maar ik hoop vooral op een tijd van heerlijke vrijheid, ook in de kerk. We zijn er aan toe.
Mocht daaraan behoefte bestaan, dan kunt u zonder toestemming de column overnemen in kerkblad of op website.
